Boudein vind zijn inspiratie vinden in.

Boudein Bickel
Ons kleine gezelschap van reizigers werd de volgende ochtend fris en vol hoop wakker en Dorothy genoot als een prinses van een ontbijt van perziken en pruimen die aan de bomen naast de rivier groeiden. Achten hen lag het donkere bos waar ze veilig doorheen waren gereisd, hoewel ze veel tegenslagen hadden gehad; maar voor hen lag een prachtig zonnig land dat hen leek te verwelkomen in Smaragdstad.
Door de brede rivier werden ze afgesneden van dit prachtige land. Maar het vlot was bijna klaar, en nadat de Tinnen Man nog wat boomstammen had gehakt en deze met houten pinnen had bevestigd, waren ze klaar om te gaan. Dorothy zat in het midden van het vlot en hield Toto vast in haar armen. Toen de Laffe Leeuw op het vlot stapte kieperde het bijna om, want hij was groot en zwaar; maar de Vogelverschrikker en de Tinnen Man stonden aan de andere kant om het vlot recht te houden, en in hun handen hadden ze lange riemen om het vlot door het water te duwen.
Eerst konden ze goed met elkaar opschieten, maar toen ze bij het midden van de rivier aankwamen, nam de sterke stroming het vlot mee, steeds verder weg van de weg met de gele stenen. En het water werd zo diep dat de lange riemen de bodem niet meer raakten.